One HABby Family

You want to be HABby too? Deel je budgettips en stuur een mail naar carien_28@hotmail.com. Ik voeg ze toe aan mijn blog.

woensdag 2 december 2009

5 dingen!

Ik heb gelukkig nooit last van een ochtendhumeur, maar als ik het eventjes niet zie zitten denk ik aan Oprah Winfrey en haar opschrijfboekje. In een van haar shows raad zij mensen aan om iedere avond 5 dingen op te schrijven die de dag de moeite waard maakte. Ik kan er wel meer dan 5 noemen, iedere dag dat ik kan lopen, zien, horen, ruiken, proeven en genieten van het samen zijn met mijn kinderen is er een! Ik schrijf niet iedere dag 5 dingen in een boekje maar sta wel regelmatig even stil bij de dingen die me gelukkig maken en het maakt mij tot een tevredener mens met een halfvol glas voor zich op tafel. Oprah stopt ermee volgend jaar maar ze heeft miljoenen mensen over de hele wereld geïnspireerd met haar wijsheden en de manier waarop ze naar het leven en naar zich zelf kijkt. Ik ben een Oprah fan. Keek vroeger graag naar haar programma’s, ja keek…want met drie opgroeiende kiddo’s in huis kom ik aan tv kijken nog maar zelden toe. Ik mis zelfs de uitzending van DWDD waarin de boeren en hun vrouwen te gast zijn. Gelukkig bestaat er zoiets als Uitzending Gemist, om de ‘schade’ in te halen.

Vanochtend kom ik in de gang bij de Aula een student tegen, in een rolstoel, de deuren van de collegezaal zijn dicht en de jongen is duidelijk te laat. Hij oogt zenuwachtig maar straalt tegelijkertijd ook iets vastberadens uit. Wat zo vanzelfsprekend lijkt…benen die je dragen naar waar je wilt…is het natuurlijk niet. De student is iemands zoon, en misschien ook wel iemands geliefde, broer of neef…wat zou zijn moeder denken en voelen? Is ze er aan gewend na zoveel jaren, of is het pas kortgeleden dat haar zoon in een rolstoel terecht kwam? Maar lang of kort geleden, het doet haar vast pijn.

Pijn die alleen een ouder voelt, omdat ze een kind hebben waarvan ze veel meer houden dan van zichzelf…

dinsdag 1 december 2009

Delfts Blauw


Ben druk druk druk....met het afhandelen van de inbraak...morgen komt een gewichtige meneer de schade met mij bespreken....Collega J. is ziek en gaat ons bovendien verlaten. Ik zal het zonnetje missen maar het is misschien wel beter zo...
J. moet haar creatieve hart volgen en doen waar ze supergoed in is! Al met al een hoop extra werk tegen het einde van het jaar...een uitzendkracht inhuren, die de werkzaamheden van J. voorlopig kan overnemen. Twee pakjesavonden, kerspakketten, kerstontbijten, kersborrel en een boom! December is geen maand om je rekening te spekken en de budgettips lijken uitgeput. Maar dankzij een ruzie tussen kind 2 en kind 3 op de valreep toch nog een ideetje: na een korte afkoelingsperiode mogen kind 2 en 3 tegelstickers met Delftsblauwe motieven, klompen, tulpen, een koe...plakken op de keukentegels, 8 stuks voor nog geen € 4,00 (bij Xenos). Het is een groot succes. Ben mijn 16 jaar oude keuken al een tijdje zat en wil graag een nieuwe, met super mega groot fornuis....maar helaas denkt mijn spaarvarken er anders over. Heb misschien na een paar keer flink rammelen net genoeg voor een pannelap ;-) maar met deze tegels ziet de keuken er fris en gezellig uit.

Another woman

En dan komt het moment dat ex aankondigt dat er een nieuw lief is in zijn leven...ik ben in Durham als hij me belt...met de mededeling: Ze heet B., ze is 52 (Cougar ;-)) en werkt als dietiste, ik wil niet dat je het van de kinderen hoort, en verbreekt dan de verbinding, mij verbluft achterlatend op een afschuwelijke studentenkamer. De eerste keer dat ik B. zie, is op een foto in een spreekkamer in een medisch centrum....het is haar spreekkamer blijkt....kids en ik wachten op inentingen voor onze reis naar Zuid-afrika...en ik schrik van de foto's: ex die me (met zijn armen om B. geslagen) lachend aankijkt vanaf de foto op het prikbord...Dat is ze dus....o mi god, wat als zij zo meteen binnen komt vallen...
Hee da's papa roept kind 3....ik praat er snel over heen en hoop dat de hoogzwangere dame die ons prikt niets heeft gehoord. B.'s kamer hangt vol met foto's van haar, met ex, zonder ex, met haar kinderen en de hond, een uit de kluiten gewassen monster met de kop van een boxer en het lijf van een Duitse Herder. Dat moet Seppe zijn.
Afgelopen zaterdag zie ik haar in levende lijve, met een beleefd knikje maakt ze zich snel uit de voeten om samen met ex in de verste uithoek van de gymzaal plaats te nemen. We zijn daar voor het judo examen van de jongste. B. heeft gouden UGG's aan haar voeten, met een bontrandje....en ik begin te lachen. J. die naast me zit snapt er niks van...maar maakt op mijn verzoek een kiekje! Als dat geen liefde is.