Sport

Nog erger dan zelf sporten, is het kijken naar sport(programma’s) al zien sommige sporten er op beeld wel stoer uit. Zoals zeilen…een zeilboot in actie op metershoge golven doet denken aan ‘de wereld van Peter Stuyvesant’ of aan het rollen van ‘zware shag’ bij windkracht 10. Daar wil je (ik) wel bijhoren dus zeg ik geen nee als J. voorstelt om een weekend te (leren) zeilen in Friesland.

Het is half juli, kids zijn met hun vader vertrokken naar Italie als J. en ik afreizen naar het verre Noorden. De ontvangst is vriendelijk met koffie en suikerbrood. Daarna een uurtje (twee, drie) met z’n allen aan de bar de paalsteek oefenen….

De eerste nacht in Fryslan is ‘slaaptechnisch’ a disaster en om 05.00 geef ik het op.
Nog ‘maar’ drie uur tot het ontbijt en het lijkt alsof het steeds harder gaat waaien.
Gekleed in een geel maanmannetjespak maat xxl, mega zwemvest en kaplaarzen voel ik me lomp, niks Peter Stuyvesant. Terwijl de overige zeilbootjes uitpuilen van de cursisten zitten J. en ik met z’n tweeën (plus instructeur) in de boot. R., in het dagelijks leven gezagvoerder bij de KLM…klust af en toe bij als zeilinstructeur. Dit weekend is ook z’n vriendin van de partij. Ze doet me zo aan ex schoonmoeder Cruella denken dat ik blij ben dat ze lest in een andere boot.

Onze zeilboot heeft een motor, maar die mogen we niet gebruiken, in plaats daarvan moet J. met een soort lantaarnpaal het bootje door de smalle vaart (sloot?) manoeuvreren…

R., die aan het roer zit, zegt (heel ‘geruststellend) dat het vanmiddag nog harder gaat waaien. Hoezo, het is toch al windkracht 5? En mijn gedachten dwalen af naar de man met de gele zuidwester…

Op de vaar cum sloot is het gelukkig rustig, ik zit voorin de boot en vraag me hardop af of zeilen echt leuk is? Omdat J. op dat moment de ‘hefboom’ laat vallen in het water krijg ik geen antwoord op mijn vraag. Paniek….. gelukkig we takelen de modderige boom weer omhoog en naderen het einde van de sloot. Een oneindige deinende en met schuimkragen bedekte watermassa doemt op: het Slotermeer!

De andere lesbootjes zijn er al, cursisten hijsen de zeilen. Het valt me op dat de emancipatie kennelijk (nog) niet in de water(zeil)sport is doorgedrongen…de mannen zitten aan het roer, de vrouwen ‘doen’ de koffie of bedienen de fok.

Ik doe alsof ik heel druk ben met het hijsen van het grootzeil maar ongemerkt doet J. al het werk. De Sloterplas is groot…. ‘Maar je kunt overal staan hoor’ zegt R. Dat is dan weer een geruststelling maar met kaplaarzen niet erg aanlokkelijk.

Het is afzien, de eerste ochtend. De regen striemt in onze gezichten en de boot gaat zo scheef dat ik iedere keer denk dat we omslaan. Om elf uur vind ik het welletjes, ‘zet mij maar aan de kant’, ik loop wel naar Woudsend.

Een paar uurtjes op de kade, koffie, een vroege lunch op het verwarmde terras, vijf keer naar het toilet en ik kan er weer tegen. Als J. en R. komen lunchen heb ik er weer ‘zin in’. De wind is aangewakkerd….en J. is in z’n element, R. bedient de fok en ik probeer te ‘overleven’…..tot een enorme hoeveelheid buiswater me wakker schud.

‘Geef hier dat roer’, zeg ik tegen J. Zeilen is top, in ieder geval vandaag!