Ik lees graag ingezonden brieven, waarin mensen hun hart uitstorten of ongezouten hun mening geven. Met een mengeling van begrip en verbazing lees ik de verhalen van ouders of grootouders die hun (klein) kinderen niet meer zien.
Tuurlijk, het is maar een kant van het verhaal, en perception is reality! Misschien zijn de bewuste (groot)ouders wel helemaal niet zo aardig als dat ze mij doen geloven in hun brieven. Als ik aan mijn eigen ex schoonmoeder denk, is dat niet met warme gevoelens. Uiteindelijk heb ik alle contact met haar verbroken. Een redelijk besluit? Misschien, maar met een beetje goede wil van beide kanten hadden we ons contact kunnen herstellen. Communicatie is mijn vak maar ik vind het moeilijk om duidelijk aan te geven wat ik wel en niet bedoel. En ik ben vast niet de enige….Onduidelijk communiceren, leidt vaak tot crommunicatie.
Ik heb niet de illusie dat we alle wereldproblemen kunnen oplossen door helder met elkaar te communiceren maar we komen vast een heel eind. Het gaat tenslotte lang niet altijd om de boodschap zelf maar hoe deze over komt bij de ontvanger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten