Ik kijk naar buiten en zie een ekster op de vensterbank zijn blauw witte vleugels heen en weer slaan…. en ik pak mijn jas van de kapstok en rij naar huis om een kopje thee te drinken met mijn oudste zoon, die zit te leren voor een proefwerk aardrijkskunde…Als hij later die middag wegfietst naar zijn vader toe, kijk ik hem na totdat mijn ogen hem niet meer kunnen volgen, en ik denk aan een middag lang geleden. Het is de laatste schooldag voor de kerstvakantie en ik zit met mijn kind in de snackbar te midden van bejaarde bewoners van de aanpalende flats. Kind en ik zijn daarvoor al bij Mc Donalds geweest voor een broodje hamburger, maar dat vond kind niet lekker, ik gooi het broodje weg en we rijden naar het nabij gelegen winkelcentrum voor een broodje kroket. Dit gaat er gelukkig in als koek en ik haal opgelucht adem. Zo meteen zet ik hem af bij school en morgen vertrekt hij met zijn vader naar Oostenrijk, voor een skivakantie. Daarom wil ik graag dat zijn herinnering aan dit moment goed is….
Vanmiddag, vier jaar later, drinken we thee en ik voel me net als toen. Het lege nest syndroom… maar dan tien jaar te vroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten