‘Een 7 voor wiskunde mam’, mijn oudste komt, natgeregend (want weigert een regenbroek te dragen want niet hip) maar opgetogen thuis. ‘Top, kind’, zeg ik, wiskunde is tenslotte een belangrijk vak en ik herinner me maar al te goed mijn eigen wiskunde drama op de middelbare school. Rekenen kon en kan ik als de beste, en met een gezin is het heel handig dat ik de knikkers kan tellen en welgemikt uitgeven. Maar wiskunde, da’s andere koek….had en heb ik geen kaas van gegeten. Bij het lezen over negatieve getallen word ik vanzelf wel negatief. En de enige Pi waarvan ik vrolijk word is de hoofdpersoon uit Het leven van Pi, en die heeft niks met wiskundige berekeningen en formules te maken.
Kind 1 vertelt dat een van zijn klasgenoten het verkeerde antwoord snel heeft uit gegumt en er het goede antwoord voor in de plaats gezet, vervolgens is hij met zijn formulier naar de leraar gelopen en kreeg er nog een half punt bij ook.
‘Wat brutaal en oneerlijk’, zeg ik verontwaardigd terwijl ik zelf ook al eens iets soortgelijks heb gedaan. Met wiskunde zit ik naast Miriam, een bizar meisje dat heel goed in wiskunde is, en nadat ze haar eigen proefwerk heeft gemaakt, wisselen we snel onze formulieren om, en maakt ze het mijne.
Deze leraar is iets slimmer dan de wiskunde leraar van kind 1. Ik heb weliswaar een voldoende gekregen maar door de bijbehorende tekst ‘bedankt MV’, weet ik dat dit experiment niet voor herhaling vatbaar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten