Verliefd op Vlieland

Ik wil dit stukje eigenlijk beginnen met een lofzang op Vlieland, een gedichtje. In de plaatselijke boekwinkel lees ik achterop een dichtbundel een tekstje over het eiland en dat ljkt me wel wat. Maar op weg naar het hotel ben ik de regels alweer vergeten. Anyway met of zonder dichterlijk proza, verliefd op Vlieland ben ik al een jaar of tien. Afgelopen weekend waren we er weer, J. en ik. En de weekendjes verlopen altijd volgens het zelfde stramien....in Harlingen aangekomen hebben we alle Ranstadstress van ons afgeschud. Nou ja, bij het eten van een broodje in de restauratie....warme beenham....zie ik mensen aan boord gaan en ben ik bang de boot te missen, dus prop ik mijn broodje in een servet en stop het in mijn tas. Ook dat is iedere keer hetzelfde. In de haven aangekomen verliest iedereen zijn rang en stand en zijn we allemaal gelijk...tijdelijke eilandbewoners. De ene keer huren we een huisje (de Galei), de ander keer nemen we een hotel (Seeduyn dit keer). 's Avonds eten we in het Armhuis en wachten drie kwartier tussen iedere gang. Ook dat is hier normaal...tegen middernacht fietsen we terug naar ons hotel. J. op een fiets met versnellingen en ik eentje met een terugtraprem.
Zaterdagochtend fietsen we na het ontbijt naar het dorp, eerst even naar Eb en Vloed en dan naar het Posthuys, bijna 8 kilometer verderop in de Duinen. We blijven bijna drie uur en lezen alles wat we bij ons hebben...van sufferdje tot de Volkskrant en van Libelle tot de Marie Claire.
's avond eten we in het hotel...wel zo makkelijk...rollen we vanzelf ons bedje in....Op zondag nemen we de vroege boot en na Amsterdam begint de file.....we zijn weer thuis...bijna!