Een brief...

...aan de inbreker die in de nacht van zondag 15 op maandag 16 november in ons huis heeft ingebroken.

Was je alleen? Of nam je iemand mee? Wel zo handig natuurlijk met al dat sjouwwerk.
Wat dacht je toen je die sleutelbos zag hangen? Dat is een makkie? Helaas voor jou waren we zo slim om op tijd de sloten te vervangen. Was je boos toen het niet lukte om via de achterdeur binnen te komen? Wat dacht je toen je daar stond met die waardeloze sleutelbos? Ik zal ze krijgen....en pakte je toen een steen, een hamer om het slaapkamer raam mee in te slaan....Wist je dat we niet thuis waren of nam je gewoon de gok? Dat raam dat je insloeg is het slaapkamerraam van mijn kinderen...onschuldige mensjes die jou nooit iets hebben gedaan...en die nu bang zijn om in die kamer te slapen....
Eenmaal binnen trok je de gordijnen dicht en deed een bureaulampje aan zodat niemand je vanaf de straat kon zien en jij wel kon kijken wat er zoal te halen viel...
Hoe voel jij je als ongenode gast in iemands huis? Geeft het je een kick om in iemands spullen te snuffelen en datgene meeneemt waar anderen hard voor hebben gewerkt of gespaard?
Ach wat kan het je schelen, jij werkt of spaart vast nergens voor, je haalt de spullen gewoon bij iemand anders....ooit was je ongetwijfeld een leuk persoon...waar is het misgegaan?
Wij voelen ons nu onveilig in ons eigen huis....door jou! Maar we laten je niet winnen en op een dag voelen we ons weer ok...maar jij zult altijd achterom moeten kijken en misschien weet je het nog niet maar.....gestolen goed gedijt niet....not in the end!