Vanochtend kom ik ex tegen op school, bij de school maatschappelijk werkster waar we een gesprekje hebben over kind 2. En waar ik al bang voor ben gebeurt, het gesprek met de aardige mevrouw eindigt in een woordenwisseling tussen hem en mij omdat we het niet eens zijn met elkaar. Dat is niets nieuws, dat was al zo tijdens ons huwelijk en waarom zou het daarna opeens anders zijn?. We zijn twee zulke verschillende personen met hele verschillende opvattingen dat we het waarschijnlijk nooit eens zullen worden met elkaar. En dat is best lastig want met drie opgroeiende kinderen zijn we, althans bij leven en welzijn, nog lang niet van elkaar af.
Kan, in de eerste jaren na de scheiding, zijn gedrag mijn dag nog behoorlijk verpesten, nu gun ik hem hooguit een uurtje. Dan bel ik even met mijn moeder om stoom af te blazen en ga weer door. Ons huwelijk en scheiding is er een uit de boekjes, de horror boekjes wel te verstaan.
Als je verliefd bent denk je niet na over de vraag hoe zou hij of zij zijn als we uit elkaar gaan. De gedachte komt niet in je op maar het is goed om er eens bij stil te staan. Je kan in je trouwgelofte een zinnetje opnemen in de trant van ‘als we ooit uit elkaar gaan dan beloof ik……’
Met enige jaloezie kijk ik naar de respectvolle manier waarop mijn huidige partner en zijn ex met elkaar omgaan, doe mijn zo’n ex man zeg ik dan…
Maar van veel nare dingen leer je ook weer iets. Wijze lessen die ik de afgelopen jaren heb geleerd samengevat in een paar regels:
Suddenly you fall in love
And then again out of it
Find yourself caught in the middle
And eventually you’ll rise above
Geen opmerkingen:
Een reactie posten