Heerlijk gegeten bij Lokanta....het oog weer groter dan de maag maar gelukkig is de charmante bediening twee gerechtjes vergeten...Daarna drie kwartier rondgereden bij Pathe de Kuip.....Aanvankelijk niets vermoedend....moet wel een goeie film zijn dacht vriendin N. (te herkennen op deze foto of aan de prachtige rode lokken, die zij, zo bleek ooit in een gesprek met de onlangs overleden Jan W. op dezelfde manier verft als zijn vrouw). Pas later gaat er een 'fel' lichtje branden....ach het voetbalstadion!
Nu zijn er behoorlijk wat parkeerplekken rond de Kuip maar op zoveel blik heeft men niet gerekend! We maken een paar rondjes...steeds te laat voor een vrijgekomen plek....proberen een Feijenoord supporter om te kopen.....helaas vanavond geen 128 minuten durende 'De Vliegeraar'.....Maar de nespresso smaakt vast beter dan de filmkoffie.
Als we voor mijn huis uit de auto stappen loopt er net een groepje jongeren voorbij. Ze roepen iets wat wij niet verstaan. RIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNNNNNNGGGG gaat het in de linker hersenhelft...alarm...Ik grijp N. bij de arm....en gebaar...doorlopen. Gelukkig snapt ze wat ik bedoel (al is ze 't er niet mee eens...). We lopen verder en wachten tot de jongeren de hoek om zijn...
N. is nooit bang...zij wandelt op 'ongure' uren op haar gemak door de Grote Visserijstraat...de straat waar je tot voor kort zonder wapen op zak je leven niet zeker was.
Ik vermoed dat N. zelfs de loop van een bazooka op andere gedachten kan brengen en mensen met kwade bedoelingen afpoeiert....door die mega zware handtas waarin, zo vertrouwde ze me ooit toe, twee gewichten van ieder 4 kilo meereizen voor een strakke biceps.
Ooit overkwam mij iets dergelijks (afpoeieren): Ik reed met ex E. in de auto naar het Hoge Noorden toen we terecht kwamen in een file die voornamelijk bestond uit truckers of fans van truckers....allen op weg naar het Truckerfestival in Assen...
Nu is E. net als vriendin N. voor de duvel niet bang (ik noem het liever stom) en gebaarde tegen de auto voor ons, die stilstond...terwijl dat nergens voor nodig was.... dat wij (hij) er langs
wilde(n) ...een dergelijk onbeleefd verzoek liet de chauffeur van de oranje rode Ford Taunus niet op zich zitten....hoezo vooruit rijden.... de auto ging overdwars staan...niemand kon er meer langs....portieren gingen open...
'Bel de politie' roep ik tegen E. met overslaande stem.
'Stel je niet aan zei E.
Vier grote mannen stapten uit....en kwamen onze kant op
'Bel de politie...nu ', gilde ik nu luider tegen E...
'Volgens mij hebben ze iets hun handen'.
En ik gaf hem de mobiel (wat waren ze zwaar die allereerste apparaten)
E duwde mijn hand weg.
De mannen leken net als E. niet bang uitgevallen.....'Wat wille ge'...of zoiets...(het was dialect...).
'Doorrijden svp' zei E.
En ik bleef maar roepen 'bellen' 'nu'! bellen'...
E. en ik kregen vervolgens een knallende ruzie...en gingen daar zo in op dat we iedereen om ons heen vergaten. Ook de aspirant truckers....die nu niemand meer aandacht voor ze had afdropen naar de Taunus...
Het is jaren geleden maar ik moet er opeens aan denken.....
N. en ik gaan snel naar binnen....2 sloten op de voordeur...2 klemmen erop......luxaflex in slaapkamer kind 1 en 2 dicht...screens voor de ramen achter....dekens en dekbedovertrek over de balustrade...zodat inkijken schier onmogelijk is...
N. vind het allemaal maar overdreven en zet voor zichzelf een lekker bakkie koffie.....
'Jammer', zegt ze....'de documentaire over Beatrix (N. heeft net als ik als nevenfunctie royalty watcher) is al afgelopen...dan maar Chazia M. met haar-ik-heb-te-lang-met-mijn-pieken-in-het-stopcontact-gezeten kapsel.
Ik vertel N. dat ik ook mijn slaapkamerdeur op slot doe als kids er niet zijn...bij dreigend gevaar kan ik naar het balkon vluchten....om mijn al even bange buurman G.....(die na acht uur 's avonds de deur niet meer opendoet) te waarschuwen...(ik hoop dat hij voor de balkondeur een uitzondering maakt).
Ooit stond ik de halve nacht op het balkon, het was gelukkig droog, door vreemde geluiden durfde ik niet meer naar binnen...ik was ervan overtuigd dat inbrekers mijn huis leeg roofden....
Angst is ook erfelijk: vorige week maakt kind 1 mij wakker...het is 05.30 uur....
'Mam, ik hoorde iemand sleutels in het slot steken'...er is vast een inbreker....'.
Dat is mijn kind! Geen twijfel over mogelijk...in angst doen wij niet voor elkaar onder (als moeder moet ik natuurlijk wel net doen alsof ik nooit bang ben).
'ik hoorde sleutels vallen...'
'Welnee kind', riep ik...terwijl ik dacht 'zou het waar zijn'? Wat nu?
Hij ging naast me in bed liggen en we vielen wonder boven wonder weer in slaap.
....Toen ik een paar uur later de NRC Next uit de gang haalde zag ik ze liggen, op de deurmat....de huissleutels...ik had ze toch niet...
Terwijl ik binnen alle maatregelen had getroffen voor een veilig huis....had ik de sleutels in de voordeur (aan de buitenkant!) laten zitten...de hele nacht...
Fort Knox...zeg maar gerust Fort Nix.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten