Keulen en Aken....

……zijn ook niet op een dag gebouwd zegt m'n moeder vaak tegen me….
Ik ben het type dat denkt na een lesje pingpongen in de voetsporen te kunnen treden van Bettine Vriesekoop, na die ene tien voor Nederlands ooit uitgeroepen te worden tot eerstvolgende Nobelprijswinnaar voor literatuur en op goede dagen (met de juiste belichting) over voldoende kwaliteiten te beschikken om tegelijkertijd de covers van Vogue, Libelle en HP de Tijd te sieren. Echter al bezit ik bovenstaande kwaliteiten en talenten in overvloed dan nog vrees ik het ergste: ik ben geen doorzetter maar wel aartslui, in tegenstelling tot kind nr.3, dat vorige week op de schaatsbaan na 100 keer vallen nog steeds opgewekt roept ‘ ik ga door tot ik het kan’. Hij lijkt daarin niet op mij want ik wil teveel en te snel: een drammer eigenlijk.
Drie maanden nadat E. en ik officieel uit elkaar zijn, vind ik het de hoogste tijd voor een nieuwe liefde. Vriendin A. raad me aan eens op internet te kijken en ik hoor mezelf verontwaardigd roepen ‘internet…moi’? Maar ze heeft de deur nog niet achter zich in het slot getrokken of ik surf al van de ene datingsite naar de andere en voel me als een kind in de snoepwinkel van Pleuntje Pukkel. Een nieuwe man in mijn leven, Mr. Right this time, dat kan nooit lang duren….toch?
In het begin is het leuk: elke dag berichtjes van volslagen onbekenden in mijn mailbox! En hoewel er na de eerste selectie uiteindelijk maar twee overblijven die enigszins aan ' mijn ideale man' profiel voldoen: hun Nederlands is foutloos, stort ik me vol vertrouwen in mijn eerste blind date ever: de goede man draagt dezelfde achternaam als Sinterklaas en toen had er bij mij een lichtje moeten branden... hij was in real life even keurig en saai als zijn woorden op papier ... de spreekwoordelijke vlam sloeg niet bepaald in de pan. A la, geen tijd te verliezen dus op naar nummer twee: Peterselie uit Gouda…need I say more…..hij leek teveel op Fred Flintstone... zelfs met mijn ogen halfdicht....daarom een derde date met ene Lucas van Tilburg die eigenlijk Ronald heet…..we schrijven elkaar in het Engels, ik weet niet meer waarom... maar ondanks zijn prachtige poezie... blijkt Lucas aka Ronald een pathologische leugenaar, die in afwachting van betere tijden (hij spaart voor een huis met tuin) samen met vriendin en kids verblijft in een bovenwoning in Benoordenhout.
Maar C. wil een man en snel een beetje dus versoepelt ze haar eisen: hij mag ook iets minder ideaal.... en er volgen meer dates met mannen van wie ze de namen niet meer weet en de gezichten inmiddels vergeten is.

Mijn eerste stappen in de virtuele datingwereld veranderen al snel in een duurloop en net als ik overweeg het digitale daten voorgoed aan de wilgen te hangen gebeurt er iets waar je meestal alleen over leest.... Ik druk nog een keertje op de knop en dan ontmoet ik J. de liefste en de leukste! Met recht een ' lekker ding'. No more Winterswijk, Scheveningen, Groningen, Leeuwarden, Peterselie, Badeend, Nieuwinzevenum of Loetje 83 for me…. J. woont gewoon om de hoek en blijft daar voorlopig ook nog wel even wonen want als ons samenzijn mij het afgelopen jaar iets heeft geleerd dan is het wel de overtuiging dat echte liefde weliswaar in een dag kan ontstaan maar net als die twee Duitse steden daarna nog wel wat tijd nodig heeft om tot volle bloei te komen ;-)